Pheline, illustraties met een meerwaarde
Een onvergetelijke kunstenares.
Dit boek had niet waardevoller kunnen worden !
Phéline is een van de dappere kinderen die in mijn tweede kinderboek “Sterre het ondeugende geitje” een mooie tekening heeft gemaakt. Alle illustraties in mijn boek “Sterre het ondeugende geitje” zijn gemaakt door kinderen die ziek zijn of door kinderen met een lichamelijke of geestelijke beperking. Elke tekening is bijzonder, maar het kunstwerk van Phéline is voor mij heel bijzonder.
Het was zo ontroerend om te zien hoe zij het tekenen voor het boek ervaarde. Hoe het haar inspireerde, enthousiasmeerde en een grote lach op haar snuitje toverde. Maar wie kan dit beter vertellen als haar moeder Erika, die ik heb gevraagd dit te delen. Haar verhaal staat hieronder.
Phéline was een dapper en bijzonder meisje, die helaas de strijd heeft verloren, maar in vele harten doorleeft en nooit vergeten zal worden.
Lieve Phéline, dank je wel voor jouw mooie tekening in mijn kinderboek. Ik zal je nooit vergeten❤❤ en hoop dat iedereen die dit leest ook een klkein stukje van jouw mooie ziel ervaart.
Erika, de moeder van Phéline verteld.
Een grijns van trots…
Ik werd door Sabrina gevraagd of ik iets wilde vertellen over mijn dochtertje Phéline. Over dat ze, net als veel andere kinderen, ook een bladzijde geïllustreerd had voor het boekje “Sterre, het ondeugende geitje“. Het is nu bijna 2 jaar geleden dat Phéline overleed, en ik praat graag over haar. Zo houden we de herinnering aan haar levend.
Maar wat moet ik nu vertellen over het tekenen voor het boekje…. Over het gedeelte van het verhaal wat ze tekende hoef ik niet te vertellen. Dat kunnen jullie zelf lezen in het boekje. En hoe we ons lieten inspireren wat te tekenen is ook weinig interessant.
Maar wat is er nu mooier dan te vertellen hoe ontzettend trots ze was. Hoe ze glunderend bij me op schoot zat in het ziekenhuisbed, met een zwarte stift in haar hand. Haar hand in de mijne en zo samen tekenen, want door de schimmel in haar hersenen was destijds haar fijne motoriek heel slecht.
Hoe ze stralend aan alle zusters liet zien wat ze gemaakt had. Hoe de cliniclowns speciaal terug moesten komen omdat ze vergeten was te vertellen dat zij een tekening mocht maken voor in een ECHT boek.
Hoe haar oogjes oplichten toen ze opa en oma belde om te vertellen dat de tekening klaar was en opgestuurd, en dat ze het zo spannend vond hoe het boekje zou worden.
Hoe ze het boekje steeds opnieuw bekeek toen het eenmaal uit was. Hoe ze het boekje overal mee naar toe nam om het iedereen te laten zien en iedereen het ook moest lezen. De familie, de zusters, de jufs op school, en steeds bleef ze zo stralend trots…. Ja dat is het mooist om te vertellen. Deze tekening, dit boekje, is voor ons meerdere momenten van mooie herinneringen. Herinneringen met een lach en een traan, maar meest nog gelijkend op Phéline: met een grijns van trots.
